Oostenrijkse slakken

Oostenrijkse slakken

Dit jaar ben ik opnieuw naar Oostenrijk geweest voor de Handbike batle waar mijn oom weer aan mee zou doen. We zouden van maandag tot donderdag in Oostenrijk zijn en de vrijdag al weer terug rijden. Als je dan nog wat andere dingen tussen door hebt blijft er voor de slakken niet veel tijd over, maar dat was dan ook niet het doel van de rijs. En ik heb al met al toch best wat leuke Oostenrijkse slakken gevonden.

Maandag

We hadden besloten om op maandag te vertrekken en laat het die dag nou net tweede pinksterdag zijn! Het was dus een bijzonder rustige rit van ongeveer 10uur. Geen files, Geen wegversperringen en gewoon in een rustig tempo doorrijden. Al met al iets wat je tegenwoordig bijna nooit meer zult beleven.

Dinsdag – In de bergen

Vandaag hadden we tijd voor de eerste bergwandeling, wat altijd even spannend blijft als je jezelf door smalle paadjes en steile hellingen met boomwortels moet voortbewegen in een elektrische rolstoel. Gelukkig alleen voor de lange afstanden dus ik kan er altijd uit als het te ingewikkeld word. Misschien dat jullie het blog van vorig jaar nog herinneren toen we de Claudia Augusta wandelroute hadden gelopen. Dit was de net iets minder extreme variant van vorig jaar. Helaas was de buit ook minden. Want ik heb slechts twee slakjes gevonden, uit de familie van de Hygromiidae.

Dinsdag - Een bekende plek

Zo tegen de middag besluit ik om zelf nog een rondje te maken op de plek waar ik vorig jaar de grootste buit aan slakken had gevonden. Dit was een mooi weggetje aan de bosrand, en om er te komen moet je eerst een stukje in de alpenweides lopen. De buit is leuker dan van ochtend, zo vind ik weer enkele hygrommidae waarvan minimaal een soort die nieuw is voor mijn verzameling. En een aantal leuke dubbeltjes die ik hier vorig jaar ook had gevonden. Een van die dubbeltjes is inmiddels verkrijgbaar op de webshop. Het gaat hier om Merdigera obscura uit de familie van de Enidae zie LINK.

Woensdag – De verdronken stad

De Woensdag gingen we eerst naar de verdronken stad in Italië. We zitten namelijk vlak bij de grens van zowel Italië als Zwitserland zo dat je eventueel in die twee landen zou kunnen gaan kijken. Dus dat werd Italië. De naam van het plaatsje is mij even ontschoten maar het is een erg bekende toeristische plek. En er was verder niet heel veel te beleven dan wat foto’s maken voor dit blog.

Woensdag middag

We blijven wel eens waar nog een dag langer, maar alleen de wandeling deze middag zou ik nog wat leuke slakken kunnen verzamelen. Het is de weg onder de claudia augusta wandelroute van vorig jaar. Het eerste stuk lopen we voornamelijk door de prachtige alpenweides. Maar pas als we weer wat meer richting de bergen komen beginnen de vondsten. Eerst een lichte Arianta arbustorum alpicola en vervolgens een paar hygromiidae.

Dat was weer het blog Oostenrijkse slakken, Tot voldende week!